یکی از جنبش‌های کلیدی در طراحی امروزه بیوفیلیا است استفاده از مواد طبیعی، نور طبیعی و گیاهان برای ایجاد محیطی دلپذیرتر و مؤثرتر برای کاربران نهایی آن محیط ساخته شده.
طراحی بیوفیلیک بر این اصل کار می‌کند که انسان‌ها برای میلیون‌ها سال برای کار در محیط طبیعی و با محیط طبیعی تکامل یافته‌اند، و اینکه ما فقط در حدود 200 سال گذشته به خوبی با محیط صنعتی شهری موجود سازگار نیستیم. تصور می شود که سلامت جسمی و روانی افرادی که زمان قابل توجهی را در دومی سپری می کنند تحت تأثیر تماس حسی با ویژگی های طبیعی از طریق کاهش استرس و افزایش بهره وری قرار می گیرد.
از آنجایی که اکنون صدها میلیون نفر در شهرها یا شهرهای بزرگ زندگی می کنند، طراحی بیوفیلیک می تواند در کمک به بهبود سلامت جسمی و روانی بخش بزرگی از جمعیت – چه کارگران، خریداران، ساکنان یا بازدیدکنندگان – نقش داشته باشد.
استفاده از مواد طبیعی، مانند سنگ و چوب، و فضای سبز گسترده راهی آشکار برای ترکیب عناصر بیوفیلیک در یک طراحی معماری یا داخلی است. ویژگی‌های آب می‌توانند یک اثر آرام‌بخش برای مقابله با افزایش سطح استرس ایجاد کنند، در حالی که نور طبیعی و تهویه می‌تواند رفاه فیزیکی و “احساس” ساختمان را بهبود بخشد.
اگر فرصت وجود داشته باشد، نماها از محیط اطراف باید از طریق لعاب های گسترده به حداکثر برسد، که همچنین می تواند نور طبیعی و تهویه فراوان را فراهم کند.
طراحی بیوفیلیک می‌تواند شکل غیرمستقیم تری نیز داشته باشد به عنوان مثال، استفاده از تصاویر درختان، دریاچه‌ها و غیره، یا ایجاد اشکال و الگوهای بیومورفیک.
حرکتی در میان طراحان به سمت ترکیب مواد طبیعی به روش های جدید و جالب وجود دارد. حتی استفاده از فناوری LED برای شبیه سازی تجربه طبیعی، چه ابر در آسمان یا یک آبشار، می تواند به افراد کمک کند تا احساس آرامش کنند.
محیط‌های بیرونی و قلمرو عمومی مرتبط را می‌توان با طراحی‌های ساده تغییر داد، از جمله نصب دیوارهای زنده «سبز» که با هزاران گیاه روی هم چیده شده‌اند، مانند آنچه در بریتانیا .
کاشت تعداد قابل توجهی درختچه و درخت، استفاده از چوب و سنگ برای پل ها و مسیرها و نصب عناصر آبی مانند حوض یا فواره می تواند تجربه ورود را متحول کند و حس آرامشی را ایجاد کند که اغلب در محیط های خام شهری وجود ندارد.
