ماهیت فضا در طراحی معماری بیوفیلیک

11. چشم انداز

نمای بدون وقفه از فاصله دور.

این الگو از تحقیقاتی نشأت می‌گیرد که بیان می‌کند ما به طور طبیعی به سمت محیط‌هایی کشیده می‌شویم که دشت‌های آفریقایی را به یاد می‌آورند، یعنی زیستگاهی که در آن به عنوان یک گونه تکامل یافته‌ایم. فضاهای باز احساس آرامش می کنند و به ما احساس اطمینان بخشی از کنترل می دهند.

پلان های طبقه باز یک راه عالی برای ترجمه این الگو در فضای داخلی است.
در صورت نیاز به جداسازی، پارتیشن های شفاف یا نیم طبقه های شیشه ای می توانند فضا را تقسیم کنند و در عین حال میزان نور طبیعی را در فضا به حداکثر برسانند.
قفسه های باز که به عنوان جداکننده اتاق استفاده می شوند گزینه دیگری هستند، زیرا فضا را بدون مسدود کردن دید تقسیم می کنند.
به علاوه، آنها فضای ذخیره سازی را اضافه می کنند که همیشه چیز خوبی است، درست است؟

برای به حداکثر رساندن چشم انداز موجود، این الگو توصیه می کند که نماها باید از 6 متر (تقریباً 20 فوت) تا 30 متر (تقریباً 100 فوت) گسترش یابد.
به همین ترتیب، محدود کردن ارتفاع پارتیشن ها به 1 متر (42 اینچ) برای جداسازی فضا و حفظ بی وقفه دید ترجیح داده می شود.

12. پناهگاه

احساس حفاظت از شرایط محیطی و فعالیت.

هنگام زندگی در طبیعت و همچنین در فضاهای داخلی داشتن مناطقی از پناهگاه مهم است.
آنها با ایجاد حس امنیت و آرامش، به ما اجازه می دهند از محیط بیرون جدا شویم، که هم شرایط آب و هوایی و هم سرعت پر هیجان زندگی مدرن را شامل می شود.

در حالت ایده‌آل، یک منطقه پناهگاه باید از سه طرف محافظت شود و قسمت چهارم را باز بگذارد تا دیدی به اطراف داشته باشد.

گوشه‌های مطالعه و صندلی‌های پنجره نمونه‌های ایده‌آلی هستند، زیرا فضای صمیمی‌تری را در فضای بزرگ‌تری ایجاد می‌کنند. صندلی های روکش دار و تخت های سایبان نیز راه هایی برای افزودن پناهگاه بدون نیاز به کارهای سازه ای هستند.

13. رمز و راز

نماهای تا حدی مبهم که کنجکاوی در مورد ناشناخته ها را تحریک می کند.

انسان ها به طور طبیعی به اکتشاف کشیده می شوند و در فضاهایی که نماهای باز و مناطق محافظت شده را جایگزین می کنند، لذت می برند.

طراحی بیوفیلیک این احساس را با پنهان کردن برخی از مناطق داخلی و دعوت از ساکنان به کاوش در فضا با مسیرهای پیشرو با طراحی دقیق ایجاد شده با خطوط (عمدتاً منحنی)، نور، رایحه‌ها و صداها بازتولید می‌کند.

14. خطر/خطر

تعادل بین احساس خطر و احساس محافظت.

فضاها هنگامی که نوعی احساس مخاطره آمیز را برانگیزند بلافاصله به عنوان جذاب تر و محرک تلقی می شوند. خطرات بالقوه عبارتند از:

• افتادن
• خیس شدن
• صدمه دیدن
• از دست دادن کنترل

ذکر این نکته ضروری است که همه این خطرات باید فقط یک تصور باشد، یعنی فضا باید در واقعیت 100٪ ایمن باشد. همچنین، درک خطر باید همیشه با یک احساس معقول محافظت همراه باشد تا از تبدیل شدن به تهدید جلوگیری شود.

نمونه های خوب آن استخرهای بی نهایت، کف شیشه ای یا پنجره های تمام قد با پروفیل های بسیار نازک است. همه این ویژگی‌ها کاملاً ایمن هستند، اما می‌توانند افراد را فریب دهند تا فکر کنند ممکن است سقوط کنند.

انسان همیشه در تماس نزدیک با طبیعت زندگی کرده است. این بخشی از آن چیزی است که ما هستیم و مطالعات همچنان مزایای طبیعت را بر ما ثابت می کند.
با تکامل کلان شهرها، انسان ها طبیعت را پشت سر گذاشته اند. و همچنین فوایدی که بر سلامتی ما دارد!

طراحی بیوفیلیک سلامت و رفاه را در هسته مناطق شهری، فضاهای کاری و خانه ها قرار می دهد. این نه تنها برای انسان، بلکه برای محیط زیست نیز مفید است.
برای شروع، طراحی بیوفیلیک به طبیعت فضای فیزیکی بیشتری برای رشد می دهد. همچنین – با ایجاد مجدد رابطه مثبت بین انسان و طبیعت – باعث می شود که مردم به طور کلی بیشتر مستعد مراقبت از طبیعت در زندگی روزمره باشند!

به کاوش در طراحی بیوفیلیک از طریق الگوهای دیگر آن ادامه دهید:

• طبیعت در فضا
• آنالوگ های طبیعی

یا نگاهی به راهنمای طراحی بیوفیلیک من بیندازید تا خلاصه ای از تمام 14 الگوی طراحی بیوفیلیک + پیوندهایی به مقاله های عمیق تر داشته باشید.