شهرهای معاصر دارای سطوح بالای استرس، مشکلات روانی، سطح بالای جرم و جنایت و بیماری هستند سلامت، در حالی که محیط ساخته شده مشکلات فزاینده ای را با اثرات گرمایی شهری و هوا نشان می دهد و آلودگی آب برآمده از این نگرانی ها مجموعه جدیدی از اصول و شیوه های طراحی است.
جایی که طبیعت باید نقش بزرگتری به نام «معماری بیوفیلیک» ایفا کند. این رویکرد طراحی ادعا می کند این که انسان ارتباط ذاتی با طبیعت دارد که می تواند به ساختن ساختمان ها و شهرها بیشتر کمک کند.
مسکن های موثر انسان
این مطلب شواهدی را برای این روانشناختی فطری انسان بررسی می‌کند پیوند فیزیولوژیکی با طبیعت و سپس ارزیابی تحقیقات نوظهور حمایت کننده از چندگانه اجتماعی.
مزایای زیست محیطی و اقتصادی معماری بیوفیلیک
معماری بیوفیلیک بر این ادعا استوار است که انسان ارتباط ذاتی با طبیعت دارد که باید در زندگی روزمره آنها به ویژه در شهرها سبز بیان شود. این ویژگی قوی نبوده است.
اصول معماری (با وجود اینکه سنت طولانی معماری منظر وجود داشته است)، هنوز اگر این ادعا درست باشد، به طور بالقوه پاداش های بزرگی را ارائه می دهد. این مطلب به بررسی روانشناختی و شواهد فیزیولوژیکی که ارتباط انسان و طبیعت را توضیح می دهد می پردازد.
اگر ارتباط ذاتی واقعی باشد، پس هر زمان که معماری بیوفیلیک برای اجتماعی مهم انجام می شود، باید شواهدی وجود داشته باشد.
منافع زیست محیطی و اقتصادی
اگرچه از برخی شواهد برای چگونگی محوطه سازی استفاده خواهد کرد. بین تأثیر ساختمان ها بر ارتباط انسان با طبیعت، این مطلب بر چگونگی معماری بیوفیلیک جدید مرتبط با محوطه سازی ساختمان ها با استفاده از بام های سبز، دیوارهای سبز، فضای داخلی، گیاهان، و ویژگی هایی مانند الگوهای بیوفولیک در مواد، در حال ایجاد ارتباطات جدید طبیعت انسان است.
ادبیات حمایت کننده از مزایای چنین معماری سپس بررسی خواهد شد. هدف ایجاد است یک مبنای علمی برای طراحی بیوفیلیک با استفاده از علوم انسانی، طبیعی، اقتصادی و اجتماعی.
ظهور طراحی بیوفیلیک
بیوفیلیا اصطلاحی بود که برای اولین بار توسط فروم روانکاو در کاوشش در مورد این موضوع مطرح شد. جوهر انسان، چیزی که انسانیت را تعریف می کند . او متوجه شد که آگاهی انسان ها از خود «هستی»، فناپذیری آنها، آنها را از طبیعت جدا می کند و اضطراب و درگیری عمیقی را القا می کند. در تلاش برای غلبه بر این اضطراب دو مسیر را می توان طی کرد، مسیر قهقرایی خودشیفتگی، محارم همزیستی، خشونت و نکروفیلیا یا مسیر پیشرونده نوع دوستی، آزادی و بیوفیلی.
“بیوفیلیا” به عنوان عشق به زندگی و فرآیندهای زندگی تعریف شد. مفهوم انسان بیوفیل پس از آن در سال 1984 مورد بررسی قرار گرفت و رایج شد.
زیست‌شناس اجتماعی، ویلسون در کتاب بیوفیلیا. ویلسون بیوفیلی را به عنوان “تمایل ذاتی به تمرکز” تعریف کرد. در مورد زندگی و فرآیندهای واقعی» . او از اصطلاح “بیوفیلیا” برای توصیف احساسات عمیق خود استفاده کرد. ارتباط با طبیعت در طول دوره اکتشاف و غوطه ور شدن در دنیای طبیعی.
بینش منحصر به فرد این بود که این تمایل بیوفیلیک به عنوان بخشی از بقای تکاملی ایجاد شد و بنابراین، ویژگی های خاصی را در بر می گیرد که حتی در شهرهای مدرن برای انسان باقی می ماند. وی اظهار داشت که الف عشق به زندگی یک گرایش فطری انسان است و «کاوش و همراهی با زندگی امری عمیق و پیچیده است.
فرآیند در رشد ذهنی»
دانشمندان رشته های مختلف یک دهه بعد دور هم جمع شدند تا تفکرات خود را با هم بیامیزند از میان این مجموعه روشنفکران، کتاب فرضیه بیوفیلیا. ویلسون این عشق ذاتی و ارتباط با طبیعت برای رفاه انسان مدرن شهری ضروری است
فراتر از یک رزق و روزی اولیه آنها پیشنهاد کردند که انسان از نظر بیولوژیکی طراحی شده است به تماس با طبیعت پاسخ مثبت می دهد، و همانطور که فروم ابتدا فرض کرد، این وابستگی می تواند کمک کند.
رضایت فکری، عاطفی و معنوی انسان ها
3. شهرنشینی فعلی
یک موضوع اصلی از ادبیات طراحی بیوفیلیک این است که بشریت چیزی را در خود از دست داده است. رویکرد طراحی ساختمان در دوران مدرن وابستگی انسان به طبیعت دیده می شود. از لحاظ تاریخی در طرح‌ها و مصالح ساختمانی ارگانیک، در الگوها و فضاهایی که تقلید میکنند، منعکس شده است. طبیعت، و در زندگی سنتی با نزدیکی نزدیک اما محترمانه به طبیعت محیط. سبز كردن سقف و ديوارها در معماري سنتي امري متداول بوده است. عایق، مواد غذایی و زیبایی با این حال، معماری مدرن این محدوده را از دست داده است. پیشرفت ها در صنعت و فناوری نه تنها ابزاری برای مکانیزه کردن و استریل کردن ساختمان‌ها و طراحی فراهم کرد، بلکه توانایی تأثیرگذاری بر نگرش روانشناختی انسان نسبت به طبیعت.
سالینگاروس و مدسن سه مفهوم زیر را از انسان پیشنهاد کرد:
- انسان انتزاعی – انسان به عنوان یک جزء در جهان مکانیکی در نظر گرفته می شود.
- موجودیت بیولوژیکی – انسان موجودی است که از حسگرهایی ساخته شده است که با آنها تعامل دارند محیط آن.
- موجود معنوی – انسان چیزی فراتر از یک سیستم عصبی بیولوژیکی است.
به روشی که سایر حیوانات با جهان ارتباط ندارند. آنها پیشنهاد کردند که جهان شهری معاصر، مکانیکی، و عقیم، یک را پرورش داده است. افزایش انسان انتزاعی، افرادی که بدون ارتباط مستقیم با طبیعت زندگی می کنند. آنها زندگی میکنند
به عنوان “مسافری بی اثر در دنیایی اساساً عقیم و غیر تعاملی”.
جوامع توانسته اند از نیاز به برقراری ارتباط مستقیم با طبیعت فراتر روند، اصلاح محیط به گونه ای که از نظر ادراکی با نیازهای انسان مطابقت داشته باشد، در عین حال تشویق به جدایی و قطع ارتباط با دنیای طبیعی.
طرح‌های مدرنیستی ترس از طبیعت را تشویق میکنند (بیشتر به دلیل بیماری ها و انگل های منتقله از آب) که منجر به محیط های شهری بسیار استریل می شود. بحث این است، بنابراین، توسط نویسندگان طراحی بیوفیلیک ساخته شده است که شهرهای معاصر مکان هایی هستند که برای ذهن طراحی نشده اند.
سلامتی و تندرستی چیزی که طراحان بیوفیلیک آن را عنصر تکاملی گمشده در مدرن می دانند. شهرها نیاز به برقراری مجدد ارتباط ذاتی با طبیعت در زندگی روزمره است. همانطور که بیتلی گفت: «ما نیاز به دوز روزانه از طبیعت، که به این معنی است که طبیعت باید در تمام بخش های ساختمان ما ادغام شود، نه جداسازی افراد در ساختمان ها از مردم در طبیعت. به عنوان موجودات بیولوژیکی، انسان ها چنین نکرده اند از نظر فیزیولوژیکی، عاطفی یا روانی با تکنولوژی شهری عقیم فعلی سازگار است.
شهرها این «تطابق نادرست»، که در آن محیطی که انسان ها اشغال می کنند بسیار از محیطی که در آن است حذف شده است. که انسان ها تکامل یافته اند، می تواند گسستگی باشد که منجر به استرس و روانی مدرن شده است مسائل بهداشتی. شواهد چنین ارتباطی در زیر مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت، اما ابتدا نوع آن رویکردهای طراحی پیشنهاد شده برای توانمندسازی طبیعت برای گنجاندن بهتر در شهرها تشریح خواهد شد.