ساخت و ساز در طبیعت یک تناقض است، زیرا معماری امکان دسترسی همه جانبه به چشم انداز را فراهم می کند، در حالی که در عین حال، نشانه های طبیعی به آرامی توسط گردشگران غرق می شوند.
حضور انسان در مناظر طبیعی اثر متقابل مقیاس ها، کنار هم قرار دادن پناهگاه های کهن الگویی در برابر مناظر وسیع و همچنین مذاکره ای بین دسترسی به چشم انداز و حفظ محیط زیست است.
با بررسی انواع نگرش‌ها و استراتژی‌های رسمی، موارد زیر نگاهی به آنچه می‌توان از تجربیات و فلسفه‌های طراحی چندین معمار و شیوه‌هایی آموخت که روش‌های پرداختن به معماری در منظر را کامل کرده‌اند، می‌اندازد .
رابطه انسان با طبیعت و معماری با مناظر به طور مداوم تجدید می شود و معماری ساخته شده در منظر طبیعی نشان دهنده نوع خاصی از کاوش شاعرانه و همچنین چشم اندازی تجدید شده در مقیاس انسانی است.
معماری کنونی در منظر محصول نگاهی خاص به رابطه انسان و طبیعت است. امروزه بیش از هر زمان دیگری، آگاهی نسبت به منظره به عنوان میراثی گرانبها وجود دارد که معماری می تواند و باید ضمن حفاظت از آن، آن را ارتقا دهد تا به نسل های آینده منتقل شود.
بی‌شمار خلاصه‌ها و طرح‌های پیشنهادی برای اشیاء در محیط‌های طبیعی، اعم از کابین‌ها، برج‌های دیدبانی، پناهگاه‌هایی که در اخبار معماری ثابت هستند، منعکس‌کننده دغدغه‌های مداوم با ایجاد ذهنی مکان‌های قابل سکونت در چشم‌انداز هستند.
در سرتاسر جهان، اشتهای فزاینده برای گردشگری طبیعی، مسائل عملی مبرمی را در مورد مدیریت بازدیدکنندگان ایجاد می کند.
مسیر توریستی ترولستیگن نروژ بیش از 700000 بازدیدکننده را به خود جذب می کند، در حالی که هر سال فقط برای سه ماه قابل دسترسی است، و افزایش محبوبیت ایسلند به عنوان یک مقصد گردشگری طبیعی منجر به رشد چشمگیر تعداد گردشگران شده است.، از 470.000 در سال 2010 به تقریباً 2 میلیون بازدید کننده در سال 2019 رسیده است.
این نمونه ها بر نقش و مسئولیت معماری در به روز رسانی این سایت ها و در عین حال کاهش تخریب محیط زیست با ترویج رویکردی پایدار به محیط های طبیعی تأکید می کند. با تقطیر ایده‌ها و روش‌های طراحی چندین معمار و پروژه‌های آنها، موارد زیر چارچوبی را برای ساختن در منظر، کنار هم قرار دادن معماری و طبیعت و تأکید بر ویژگی‌های ذاتی هر دو نشان می‌دهد.