انسان، چقدر مدرن، عمیقاً با طبیعت گره خورده است حتی در ساختمان های معاصر و تکنولوژی محور ، او راه هایی برای داشتن فضای سبز در اطراف خود پیدا می کند.
“ما فضایی را که بر اساس آن می سازیم از طبیعت قرض می گیریم” – تادائو آندو.
با این حال، این ساختمان ها مانعی فیزیکی بین انسان و طبیعت و نیز بین انسان و سایر اشکال زندگی ایجاد کرده اند، اما او به اهمیت طبیعت اطراف و عواقب آن در نبودن آن پی برده است و معماری بخشی از طبیعت با محیطی ساخته دست بشر می باشد و برای ترکیب معماری و طبیعت، این ده راه هستند.
1. معماری بیومیمتیک
معماری بیومیمتیک تقلید از سیستم ها و فرآیندهای طبیعت، یعنی گیاهان، حیوانات و دیگر اشکال حیات است. طبیعت همیشه راه حل هایی برای انطباق با محیط و تغییرات ناشی از تغییرات آب و هوایی و همچنین راه حل هایی برای زنده ماندن در شدیدترین آب و هواها دارد.
معماران و طراحان تا حد زیادی از مکانیسمی الهام گرفته اند که هر گیاه، حیوان و سایر اشکال زندگی در درون خود دارند تا با محیط اطراف خود سازگار شوند.
تقلید از مکانیسم های آنها از طریق فناوری و استفاده از آن در طراحی سازه ها راهی برای تلفیق معماری و طبیعت برای سازگاری ساختمان با محیط است.
2. معماری بیومورفیک
الهام گرفتن برای طراحی از اشکال موجود در طبیعت به عنوان معماری بیومورفیک شناخته می شود. اشکال یا مستقیماً از درختان، برگ ها، حیوانات، پرندگان و غیره الهام گرفته شده اند یا به صورت انتزاعی با فرم های الهام گرفته از طبیعت در معماری، کاربران را به دنیای طبیعی نزدیک می کند. امروزه بسیاری از معماران از مفهوم بیومورفیسم در طراحی های خود استفاده می کنند.
3. فضاهای باز و طراحی منظر
وجود فضاهای باز و مناطق منظر در ترکیب با فضاهای ساخته شده به کاربران امکان می دهد در ارتباط دائمی با طبیعت زندگی کنند.
همزیستی معماری و طبیعت با یکدیگر باعث ایجاد حس مثبت و شادابی در افراد می شود و آسیب های محیطی را در مقیاس بزرگتر به حداقل می رساند.
4. استفاده از مواد طبیعی
استفاده از مواد به دست آمده از طبیعت به صورت خام یا کم تصفیه شده یکی از رویکردهای عالی برای تلفیق معماری و طبیعت است.
ما روزانه با مصالح فضایی در تماس مستقیم هستیم.
بنابراین استفاده از مواد طبیعی مانند چوب، خاک رس، گل، سنگ، بامبو و غیره فضای طبیعی را در فضا ایجاد می کند و جوهره جنگل را به آن می بخشد.
همچنین انتخاب پالت رنگی که از رنگ‌های موجود در طبیعت تشکیل شده باشد مانند خاکستری، سایه‌های خاکستری، آبی، قهوه‌ای، سبز خاکی و سایه زنگ‌زده، فضای هماهنگی بین خود و طبیعت ایجاد می‌کند.
5. با استفاده از پنج عنصر طبیعت
وقتی پنج عنصر طبیعت در اطراف ما وجود داشته باشد، یعنی زمین، آب، آتش، هوا و فضا، ارتباط قوی تری با طبیعت احساس می کنیم.
بدن انسان ما نیز با این پنج عنصر ساخته شده است و با داشتن آن به شکل فضایی در اطراف، عناصر بدن ما و عناصر طبیعت با یکدیگر هماهنگ می شوند. در فضای معماری، زمین به شکل ساخته شده از مصالح خاکی، آب به بدنه های آبی در سایت، آتش به انرژی نوری که از خورشید به دست می آید، هوا به جریان هوا در سرتاسر سایت اطلاق می شود که با داشتن آن می توان به آن دست یافت.
حداکثر درختان در سایت، و فضا به ارتباط بین فضاهای ساخته شده و باز اشاره دارد.
6. معماری دوستدار حیوانات، پرندگان، دیگر گونه ها
وقتی می گوییم ترکیب معماری و طبیعت، به مصالح، منظره و فضاهایی که انسان در آن زندگی می کند فکر می کنیم.
اما در این میان، فراموش می کنیم که وجود خود را با هزاران شکل زندگی دیگر نیز به اشتراک می گذاریم، انسان درست از ابتدا در میان این تعداد زیادی از اشکال زندگی زندگی می کرد.
اما در طول قرن ها، ما با طراحی های پیشرفته خود و به عنوان نیاز مبرم به انزوا، بین خود و آنها جدایی ایجاد کرده ایم، نه تنها بین «ما و آنها»، بلکه بین ما به‌عنوان «انسان» و ما به‌عنوان «گونه‌ای درست مثل آنها» جدایی ایجاد کرده است .
با این حال، چند ساختار وجود دارد که به طور متفکرانه برای زندگی انسان و سایر اشکال زندگی طراحی شده است.
7. مینیمالیسم در طراحی
در سنت ژاپنی، فلسفه ای به نام وابی سابی وجود دارد که می توان از آن برای ترکیب معماری و طبیعت استفاده کرد.
وابی به معنای تنها زیستن در طبیعت، سادگی، نقص، مینیمالیسم و سابی به معنای تجلیل از زیبایی پیری و فرسودگی، روستایی و پذیرفتن چرخه طبیعی زندگی، زوال و مرگ است.
در فضای معماری، طراحی ساده و مینیمالیستی بدون خطوط و فرم های غیرضروری و مواد طبیعی که اجازه پیری دارند می تواند محیطی را ایجاد کند که کاربران را بیشتر با طبیعت در ارتباط نگه دارد.
8. نماها و عناصر داخلی
انسان ها تمایل دارند حتی با داشتن دیدگاه هایی نسبت به طبیعت، احساس ارتباط با آن کنند.
داشتن چشم انداز از پنجره ها به عناصر طبیعی مانند درختان، کوه ها، رودخانه ها و غیره و داشتن نور روز در داخل سازه و دسترسی به نور خورشید در طول روز راهی است که می توان معماری و طبیعت را با هم ترکیب کرد.
در فضای داخلی می توان از عناصری مانند سنگ های طبیعی به عنوان عناصر تزئینی و مجسمه استفاده کرد و از گلدان ها برای باغچه های داخلی استفاده کرد.
9. با تمیز نگه داشتن محیط
تلفیق معماری و طبیعت نه تنها در مورد طراحی عناصر فضایی بلکه در مورد تأثیر معماری بر محیط زیست در مقیاس بزرگتر است.
ضایعات تولید شده در طول ساخت و ساز و پس از ساخت ساختمان باید حداقل باشد و کل فرآیند باید به دقت برنامه ریزی شود.
آنچه را که از طبیعت وام می گیریم، باید سعی کنیم آن را به کمترین شکل تصفیه شده برگردانیم تا اثرات مضر آن بر محیط زیست کاهش یابد.
10. تکنیک های پایدار در طراحی
روش‌هایی مانند استفاده از پنل‌های خورشیدی، سیستم‌های جمع‌آوری آب باران، سیستم‌های گرمایش و سرمایش طبیعی، سیستم‌های تصفیه زباله و فاضلاب، منابع لازم را در اختیار استفاده‌کنندگان از سازه قرار می‌دهند و همچنین تاثیرات محیطی را در مقیاس بزرگتر کاهش می‌دهند.
استفاده از معماری پایدار همچنین باعث ایجاد آگاهی در کاربران نسبت به مسئولیت آنها در قبال طبیعت می شود.
